Via retumilo malbone traktas stilfoliojn. Tial vi ne povas vidi la ĝustan aspekton de tiu ĉi paĝo.
enirpagho kontakto
Universala Esperanto-Asocio
starta paĝokatalogo › Dekdu noktoj de Satano, La
Titolo Dekdu noktoj de Satano, La
 
Aŭtoro Emiano Imby 
KategorioPoezio originala, Prozo originala, rakontoj
Prezo 27.00 €, sesona rabato ekde 3 ekz.
Eldonloko, jaroPrilly, 1990 
EldonintoLF-koop 
KlarigojPoemciklo "naŭzige erotika kaj ofende blasfema". Pli idilian etoson prezentas la ligita prozaĵo "La dektria nokto".
ISBN/ISSN3906595013 
Formato 130 paĝoj, 21 cm 
RecenzojErotika ĉefverko de la Esperanta literaturo * de Ada Csiszar
Bonvolu legi la recenzon pli malsupre
Aldonu

  ekz.


Recenzo de R. Cash (Francio)

Ĉu seksobsedo aŭ sinmoko?

Reta ligilo al la originalo: http://esperanto.net/literaturo
Aldonita de Andrej Grigorjevskij (2004-10-08)

"Tiu ĉi libro estas naŭzige erotika kaj ofende blasfema", informas nin la antaŭprezento de Gaston Waringhien. Nu, se vi ne kredas ke erotiko estas naŭziga nek ofendiĝas pro blasfemo, vi povos legi la libron. Aliuloj estas avertitaj.

La verko dividiĝas je du partoj: dekdu-kanta poemo La eksmonaĥino kaj longa novelo La dektria nokto. Ili rakontas la amon - aŭ preferdire poseditecon - de viro je mistera virino, amo kiu kondukos lin ĝis morto. Kalocsay mirigas nin per sia brila versarto kaj elstara verkteĥniko. Sed tiu ĉi malfrua verko malpli tuŝas nin ol La libro de amo, kvankam multo en ili similas stile kaj teme. Fakte, ŝajnas al mi ke mankas ĉi tie la tenereco de la unua verko, per kiu amoro kaj amo estis ja pasiaj sed restis homaj.

La dekdu noktoj de Satano reale riskas ŝoki prudulojn kaj piegulojn, ĉar la lingvaĵo estas krude pika - kaj la "teologio" ne ekzakte laŭ nia junaĝa kateĥismo. Tial certe Kalocsay ne publikigis ĝin dum sia vivo, kaj lia vidvino kaŝis ĝin en tirkesto dum dek tri jaroj . Kaj unue mi havis impreson ke temas pri ia adoleska seksobsedito por kiu virino estas nur amor-objekto, por kiu, laŭ propra diro, ". . . en la mondperplekso / estas feliĉo sola: la ĝuo de la sekso . . .". Poste, mi rimarkis la etajn ekbrilojn de ironio kaj sinmoko kiuj savas ĉion. Kion mi unue interpretis sardona mi poste komprenis burleska - do ne ikonoklasta, sed nur "erotikla". Ankaŭ en la novelo oni konstatas tion; la lingvo Esperanto mem fariĝas bervale grava parto de la rakonto.

Kaj ĉiuj kiuj kongresis aŭ alimaniere partoprenis esperantistan vivon, ja scias ke Esperanto mem estas afrodizia.

 

Via opinio pri Dekdu noktoj de Satano, La