| Titolo | Jogo de nutrado, La |  |
| Aŭtoro | Omraan Mikhaël Aïvanhov | |
| Kategorio | Scienco kaj tekniko / medicino | |
| Prezo | 9.00 €, sesona rabato ekde 3 ekz. | |
| Eldonloko, jaro | Fréjus, 1992 | |
| Eldoninto | Prosveta | |
| Klarigoj | "Kiel profundiĝi en la misteron de la rilatoj inter homo kaj naturo per nia maniero konsideri la nutraĵon". | |
| Tradukisto, lingvo | C. Piron / El la franca | |
| ISBN/ISSN | 2855665426 | |
| Formato | 124 paĝoj, 18 cm | |
| Recenzoj | Bonvolu legi la recenzon pli malsupre | Aldonu |
Fonto: La Ondo de Esperanto. 2003. №10 (108)
Reta ligilo al la originalo: http://esperanto.org/Ondo/R-aivan.htm
Aldonita de A. G. (2004-10-16)
Orienta saĝulo iam diris: “Kredi nur tion, kio estas pruvebla, estas signo de pigreco; ne kredi tion, kio ne estas pruvebla, estas signo de mensa malvasteco”.
Tiuj ĉi vortoj ĝuste konvenas por esprimi la sencon de la libroj, verkitaj de Omraam Mikhaël Aïvanhov, en kiuj li pritraktas realaĵojn de nia fizika mondo vidpunkte de la mondo “nemateria”, nefizika, nemezurebla. Malfacile difini la ĝenron de liaj verkoj kies ĉefa temo estas la homo kaj ties spirita perfektiĝo. Temo sufiĉe tikla: en tiu kampo abundas spekulacioj kaj ne mankas falsaj profetoj kaj fanatikuloj, kiuj deklaras sian deliraĵon Dia revelacio malpurigante tiucele tunojn da papero. Ŝajnas ke la aŭtoro ne apartenas al tiuj lastaj — almenaŭ mi post la tralego ne ricevis tiun impreson.
Por kompreni pli bone liajn verkojn necesas diri kelkajn vortojn pri la aŭtoro mem. Mikhaël Aïvanhov (1900–1986) naskiĝis en Bulgario kaj membriĝis en “blanka frataro” — spirita movado, kiu pretendis esti heredanto de la mezepoka sekto de Bohomiloj. Tiu religia instruo disvastiĝis en X-XIV jc. en Bulgario kaj de tie penetris en la najbarajn landojn Serbio kaj Bizanco. Simile al la Kataroj en la suda Francio, ĝi estis proklamita de la oficiala eklezio kiel herezo, kaj ĝiaj adeptoj submetiĝis al severa persekutado.
Unu el la ĉefaj celoj de la “frataro” estas reakiri kapablon al senmorteco, kiun oni konsideras natura trajto de homo. Por atingi ĝin la homo devas “pliprofundigi” sian memkonscion kaj vivi akorde al Diaj leĝoj. Mirigas abundo de problemoj kiujn tuŝas aŭtoro: nutrado kaj politiko, infanedukado kaj intimaj rilatoj inter viro kaj virino — ĉi tiuj kaj multaj aliaj temoj trovis sian lokon en la verkoj de Aïvanhov kiu pririgardas ilin tra la prismo de tiel nomata “inicula” scienco. Tiu scienco estas ĝeneralaj konoj kaj principoj kiujn Dio (“kosma inteligentulo”, — preferas diri Aïvanhov) donis en pratempo al unuaj homoj. Iom post iom ĝi estis forgesita kaj nia mondo mergiĝis en abismon de malklero kaj peko. Tamen, certaj homoj — “iniculoj” — zorge konservis tiujn konojn kaj transdonis ilin al malmultaj homoj en specialaj “iniculaj” lernejoj, unu el kiuj, laŭvorte de la aŭtoro, li vizitis. Nun venas tempo, kiam la homaro devas sin turni de erara homa scienco al la Diaj veroj kiuj helpos decidi ĉiujn mondajn problemojn kaj atingi komunan bonstaton. Interalie, Jesuon la aŭtoro ankaŭ alkalkulas al la “iniculoj”.
La verkoj de Aïvanhov havas multajn komunajn punktojn kun esoterismo kaj mistikismo. Multajn ideojn li prunteprenis ankaŭ el hinda jogo: ekzemple ideon pri metempsiĥoso (postmorta renaskiĝo de animo en alia korpo), ekzistado de kelkaj nevideblaj korpoj, kiuj ĉirkaŭas fizikan homan korpon ktp. Multe da loko Aïvanhov donis al problemo de nutrado. Iuj eldiraĵoj tiurilate ŝajnas esti iom amuzaj. Tiel li skribas ke manĝante bestan viandon ni rompas evoluon de bestaj animoj kaj akceptas tiun taskon al si, male estas pri fiŝoj — manĝante ilin ni iamaniere “helpas” al fiŝaj animoj evolui.
En la libroj ne mankas kontraŭdiroj. Aïvanhov alvokas legantojn al vegetaranismo kiu rafinigas kaj purigas homan naturon, sed en la sama libro aliloke skribas ke ne gravas la deveno de la manĝaĵo (Hitler estis vegetarano tamen tio ne malkrueligis lin), sed gravas kiamaniere manĝi.
Aïvanhov ne neas atingojn de teknika progreso. Tamen li skribas: “scienco kaj teĥniko ĉiutage havigas novajn aparatojn… kiuj faciligas la vivon, sed… ĉiujn tiujn plibonigojn rigardu kiel eblojn fordoni vin al spirita movado. En tio kuŝas la vera signifo de teĥnika progreso”.
Iam liaj vortoj ŝajnas banalaj — multfoje li ripetadas la samajn konsilojn pri malegoismo, bonfarado, amo ktp. Sed se ni sekvus pli ofte al tiuj idealismaj banalaĵoj, eble nia mondo kaj nia vivo efektive fariĝus pli feliĉa?
Via opinio pri Jogo de nutrado, La