| Titolo | Blinda birdo, La | |
| Aŭtoro | István Nemere | |
| Kategorio | Prozo originala / romanoj | |
| Prezo | Nehavebla | |
| Eldonloko, jaro | Budapest, 1983 | |
| Eldoninto | HEA | |
| Klarigoj | Romano pri lando, kie regas ŝtata subpremo kaj maljusto. | |
| ISBN/ISSN | 9635711042 | |
| Formato | 118 paĝoj, 20 cm | |
| Recenzoj | Bonvolu legi la recenzon pli malsupre Recenzo de Don Harlow | Aldonu |
Atenton, "Blinda birdo, La" ne estas havebla!
Reta ligilo al la originalo: http://esperanto.net/literaturo
Aldonita de Andrej Grigorjevskij (2004-10-08)
En la romanoj de Nemere oni ofte trovas traktadon de iu socia demando, pli-malpli enplektita en la rakonton. La blinda birdo supozeble estas tiu el liaj verkoj, kie la socia kaj politika dimensio plej multe superregas. Tamen ĝi estas ankaŭ tre ekscita eventoplena aventuro, kaj krome oni trovas en ĝi almenaŭ provon kredinde priskribi psikologian evoluon de naivulo sub la impreso de dramaj spertoj.
La romana intrigo okazas en du landoj - Skandio, kiu estas pseŭdonimo de Svedio, kaj la Suda Respubliko, kiu egalas Sudafrikon. Ĝia ĉefa temo estas la rasapartiga socisistemo de Sudafriko, kaj la vivkondiĉoj sub kruela diktaturo. Kontraŭ tio la aŭtoro kontrastigas la idilian vivon en Skandio.
En la ĉefa intrigo rolas du verkistoj, Sven Viborg el Skandio kaj Govan Dyebo el la Suda Respubliko, kiuj hazarde renkontiĝas kaj amikiĝas en verkista kongreso, kien Dyebo venis kaŝe. Kiam Sven pli malfrue ekscias, ke Govan estas malliberigita en sia hejmlando, li vojaĝas tien por ekscii kio okazis. La fino de la rakonto estas tre drama kaj atentokapta ĉeno de eventoj, cele al la liberigo de Govan.
Pro sia verka celo la aŭtoro donis al Sven Viborg naivan karakteron kaj enorman senscion pri la mondo. La amikeco inter la du verkistoj tamen ne estas facile komprenebla, ĉar Govan Dyebo nur senĉese akuzas sian amikon pri tio, ke tiu hazarde vivas en pli feliĉa parto de la terglobo. Kaj la priskriboj de la du kontrastaj landoj estas iom kliŝaj. Kiel svedo mi notis kelkajn detalojn fuŝajn ĉe la Skandiaj scenoj, sed tio apenaŭ gravas. La prezento de la Suda Respubliko havas multajn trajtojn, kiuj certe pli multe fontas en orienteŭropaj kaj Sovetuniaj kondiĉoj, ol en veraj scioj pri la vivo en Sudafriko. Tio tamen ne estas manko, sed eĉ donas al la verko interesan kroman valoron kiel akran kritikon ankaŭ pri la socio, en kiu la libro aperis.
La rakonto do estas simpatia kaj plaĉa, ĝi donas al leganto ekscitan legadon, sed mi preferus iom pli da realismo en la intrigo. Por mia gusto estas iom troa kontrasto inter la komenca naivego de Sven kaj liaj gerilecaj agoj ĉe la fino. Fakto estas, ke interalie konataj svedaj verkistoj kiel Sara Lidman kaj Per Wästberg dum jardekoj plenumis gravajn rolojn por praktiki aktivan solidaron kun Sudafrikaj opoziciuloj, ankaŭ tiuj en ANC, eble eĉ per la komenca naivo de Sven Viborg, sed neniam per lia fina drasto.
La stilo de la verko estas flua, simpla kaj plaĉa, kvankam kun ĉiuj tipaj trajtoj de Nemere. Kiel ofte, oni trovas ankaŭ en ĉi verko interesajn frazojn, ekzemple pri verkadaj aferoj:
- Do vi volas verki filozofion.
- Kompreneble. Finfine, ni ĉiam verkas filozofion, eĉ en la romanoj. (p. 52)
Kaj ankaŭ aŭtentajn perlojn ridindajn ĉi aŭtoro ĵetas antaŭ nin:
Li estis verkisto, do nelonge li bezonis atendi la ekpenson de sia cerbo. (p. 80)
El lingvaj apartaĵoj oni povus mencii nenormalan uzon de "hostaĝo" (p. 11, 46, 59, = ostaĝo, garantiulo), "ĉesi" (p. 48, = ĉesigi), "ĉifoni" (p. 79, = ĉifi), "ankoraŭ" (p. 79, = jam) kaj "la voĉojn ro kaj lo" (p. 9, = sonojn). Mi ankaŭ preferus alian vorton por afrika nacia lingvo ol "triba lingvo" (p. 106, 109), kvankam mi scias, ke tiu esprimo estas aŭ estis kutima en la triba lingvo de angloj.
Resume, malgraŭ negranda realismo, La blinda birdo estas distra, ekscita kaj interesa romano pri homoj kaj socioj en nia reala mondo, absolute leginda eĉ hodiaŭ, post la oficiala nuligo de rasapartigo.
Via opinio pri Blinda birdo, La